هیچ ورزشی برای قلب مفید تر از

خم شدن

و گرفتن دست افتادگان نیست.

***

 وصيت اميرمؤمنان ـ عليه السّلام ـ نزديك شهادت
«الله الله في الايتام فلا تغبُّوا افواههم و لا يضيعوا بحضرتكم…»[12] خدا را خدا را در مورد يتيمان، نكند آنها گاهي سير و گاهي گرسنه بمانند، نكند آنها در حضور شما در اثر عدم رسيدگي از بين بروند… .

حدیثی از امام علی علیه السلام:

تفکر مانند دیدن چشم نیست، زیرا چشمها گاه به صاحب خود دروغ می گویند،

اما عقل به کسی که از آن راهنمایی خواهد خیانت نمیکند.

میزان الحکمه 7 / صفحه 154

هدیه ی عقل

امام باقر علیه السلام:

الأدَبُ يَكونُ بِاليَدِ واكتساباً؛ فَمَن تَكَلَّفَه قَدِرَ عَلَيهِ، والعَقلُ حِباءٌ مِنَ اللّهِ تَعالى يَهَبُهُ لِمَن يَشاءُ؛ فَمَن تَكَلَّفَهُ لا يَزيدُهُ إلّا جَهلاً؛

ادب به‌دست‌آمدنى و اكتسابى است؛ پس هر كس بر خود سخت گيرد، بر آن دست يابد ولى عقل هديه‌اى از جانب خداى متعال است و به هركس كه بخواهد مى‌بخشد. پس هركس خود را در آن به تكلّف اندازد، جز نابخردى نيفزايد.

الكافي: ج۱ ص۲۴ ح۱۸/ چشم تماشا، ص150

سخاوت امام حسين (علیه السلام)

مردى اعرابى وارد مدينه شد و از كريم ترين مردم سوال كرد، امام حسين را به او معرفى كردند، وارد مسجد شد و آن بزرگوار را در حال نماز يافت ، پشت سر آن بزرگوار ايستاد اشعاری را خواند.
امام حسين نمازش را سلام داده و به قنبر فرمودند: آيا از مال حجاز چيزى باقى مانده است ؟
گفت : بله ، چهار هزار دينار باقى مانده است .
فرمودند: آن را بياور كه نيازمند حقيقى آن آمده است .
قنبر دينارها را آورد، امام دو برد خود را از تن در آورده و دينارها را در آن پيچيد و دست مباركشان را از شكاف در خارج كردند، زيرا به خاطر كم بودن دينارها از اعرابى خجالت كشيدند و اشعاری بدین مضمون سرودند:
بگير اين مقدار دينار را، من به خاطر كمى آن از عذر مى خواهم و بدانكه من نسبت به تو مهربانم اگر در آينده وسيله فراهم شد ثروت سرشارى بر تو ريزش خواهد كرد. ليكن مردم زمان بيگانه پرستند و اينك دست ما خالى است.
اعرابى دينارها را گرفته و گريه كرد! امام فرمودند: شايد آنچه عطا كردم به تو، كم است كه گريه مى كنى ؟! اعرابى گفت : نه، وليكن گريه من براى اين است كه چرا اين دستهاى با سخاوت زير خاك خواهد رفت.

مناقب ابن شهر آشوب ، ج 4، ص 65. شفاعت امام حسين علیه السلام.

پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: بهترین زنان شما، زنی است که برای شوهرش، آرایش و خودنمایی کند، اما خود را از نامحرمان بپوشاند.

1- پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: کسی که نظر به نامحرم را از خوف خداوند ترک کند، خداوند به او ایمانی عطا می‌کند که شیرینی آن را در قلبش می‌یابد. (الحکم الزاهره، ج 1، ص 301)

2- پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: زنی که برای حفظ غیرت، استقامت ورزید و برای خدا وظیفه خود را به خوبی انجام داد، خداوند پاداش شهید را به او خواهد داد. (نوادر راوندی، ص 37 / بحار، جلد 103، ص 250)

3- پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: آن هنگام که پوشش، سر زنی باشد، ارزش آن از دنیا و آنچه در آن است، بیشتر است. (نورالشافی فی الفقه الشافعی) 

4 - پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: هر که عاشق شد و عفت پیشه کرد و در همین حال از دنیا رفت، اجر شهید را دارد. (کنزالعمال، ح 7000 )

5- دعای پیامبر نور و رحمت (ص): پروردگارا، زنانی که خود را پوشیده نگه می‌دارند، مشمول رحمت و غفران خود بگردان. (مستدرک الوسایل، ج 3، ص 244)

برای مشاهده  احادیث بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

آثار خدمت به بندگان

به سند معتبر روايت شده است كه چون آن حضرت (امام حسین ع) در صحراى كربلا شهيد شد، بر پشت مبارك آن حضرت پينه‏ها ديدند، از حضرت امام زين العابدين (علیه السلام) از سبب آنها پرسيدند، حضرت فرمود كه: از بسيارى مالها كه از پشت خود بر مى‏داشت و در شبها به خانه‏هاى بيوه‏زنان و يتيمان و مسكينان مى‏برد، پشت مباركش پينه كرده بود.

جلاء العيون، المجلسي ،ص:502

هر کسی که سخنش افزایش یافت؛

اشتباهات او نیز فزونی خواهد یافت

و هر کس خطایش افزایش یافت؛

حیایش کم میگردد

و هر کس حیایش کم شد،تقوایش کم می شود؛

و هر کسی که تقوایش کم شود، دلش می میرد

و هر کس قلبش مرد، به دوزخ وارد خواهد شد.

*کلام امیر (ع)*

آثار خشم خداوند

پیامبر (صلی الله علیه و آله) :

اِذا غَضِبَ اللّه‏ُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَمْ يُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسْعارُها و قَصُرَتْ أعْمارُها و لَم يَربَح تُجّارُها؛

هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگيرد و بر ايشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان كوتاه مى‏شود، بازرگانان آنها سود نمى‏برند.

من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 524، ح 1489؛ حكمت‏نامه پيامبر اعظم(ص)، ج 6، ص 552

عالم و کشتی

امام علي سلام الله علیه:

... زَلَّةُ الْعالِمِ كَانْكِسارِ السَّفينَةِ تَغْرَقُ و تُغْرِقُ مَعَها غَيْرَها؛

لغزش عالم، مانند شكستن كشتى است. خود، غرق مى‏شود و ديگران را هم با خود غرق مى‏كند.

غرر الحكم ، ح 5474؛ دانش‏نامه عقايد، ج 3، ص 524